Petra in Japan: Laatste dagen Tokyo

おはようございます vanuit Funakoshi,

Na een dag reizen ben ik gisteren aangekomen in het dorp waar ik 5 maanden zal werken aan mijn thesis.Maar ik zal eerst nog wat schrijven over mijn belevenissen in Tokyo!

De derde dag in Tokyo besloten mijn reisgenoten van de vorige dag om uit te slapen dus ben ik er alleen op uit getrokken. Best een uitdaging om in de metro van Tokyo in je eentje uit te vinden hoe op je bestemming aan te komen, maar ik heb de hele dag niet één verkeerde genomen gelukkig.

Ik schreef in het vorige blog dat Tokyo rustiger was dan ik van tevoren had gedacht, nou... ik was duidelijk nog niet in bepaalde delen van de stad geweest! Omdat mijn telefoon niet werkt hier in Japan moet ik een nieuwe simkaart én een nieuwe telefoon kopen. Op dus naar Akihabara, het deel van Tokyo waar alle elektronische apparaten verkocht worden. Vol goede moed ging ik op weg, maar toen ik aan kwam... echt een bizar deel van de stad. Overal lopen heeeeel veel mensen, er zijn heeeel veel winkels die heeeel veel lawaai maken. Uit alle winkels dreunt harde muziek en ervoor staan verkopers met microfoons te schreeuwen om aandacht. Jullie raden het vast al... het is niet gelukt om een telefoon te kopen helaas. Het voelde een beetje raar, want overal verkochten ze telefoons, maar het was zo chaotisch allemaal dat ik het snel wel weer gezien had daar.

Gelukkig is het in Tokyo wel zo dat er op heel veel plaatsen parken zijn. Een aantal blokken verderop kon ik dus even uitblazen bij een hele mooie shrine en tempel.

Na deze hectische ochtend ben ik naar het gebouw van Tokyo Government gegaan om eens te zien hoe het er vanaf de 45 verdieping uitziet. Die wijk is ook echt heel gek, alleen maar enorme wolkenkrabbers. Na de cijfers in de lift omhoog te zien schieten kwamen we dus aan op een verdieping voor toeristen van waar we de hele stad konden zien. Sterker nog, niet eens de hele stad want zover je kon kijken was er niets anders.

Daarna weer terug naar het hostel want het werd alweer donker. 's Avonds hebben we lekker noedels gegeten en toen was het vroeg naar bed. De volgende dag zou ik namelijk samen met Andrew (uit Canada) naar de Tsukiji vismarkt gaan. De grootste van de wereld, met de grootste tonijnveiling van de wereld. Die begint om 5:00 en er mogen maar 120 mensen per dag naar die veiling dus het plan was om er vroeg heen te gaan, 3:00 op om precies te zijn! Dus na een kort nachtje hebben we een taxi genomen (met deuren die automatisch open gaan!) en rond kwart voor 4 waren we binnen! Tussen de andere 118 slaperige mensen ontmoetten we wat andere reizigers met wie we de rest van de dag zijn opgetrokken, echt leuk hoe dat zo gaat. :)

Nu dus de vismarkt. De veiling was echt erg indrukwekkend. Sinds een beeld meer zegt dan 1000 woorden hier wat foto's (pas op, schokkende beelden :P):

Een flapje is ontdooit zodat de kopers de kwaliteit van de vis kunnen keuren

En nog wat foto's van de rest van de vismarkt (opnieuw, pas op, schokkende beelden):

Levende kogelvis, wordt zo aan restaurants verkocht

Megagrote krabben

Enorme tonijnkoppen. Voor een idee, de bak is zo groot als een flinke wasmand

Hele grote stukken tonijn voor de sushi en sashimi (rauwe vis)

Rode vissen :)

Na de vismarkt zijn we naar Harajuku geweest (de wijk van het liedje van Gwen Stefani). Harajuku staat bekend om modieuze mensen met rare kleren aan. Toen wij gingen was het helaas nog best vroeg dus er liepen niet echt veel rare mensen rond. Hierna zijn we naar Shibuja gegaan. Hier staat een standbeeld van Hachiko, de supertrouwe hond die elke dag zijn baasje op kwam halen van de trein. Toen zijn baasje dood ging bleef hij toch elke dag komen om hem op te halen. Hier is ook het grootste kruispunt van Tokyo, en hier is Nederland goed gerepresenteerd want Doutzen Kroes houdt hier de wacht!

Naast al die activiteiten zijn er dus nog de rare gewoontes van de Japanners. Ik begin zo onderhand zelf al een beetje te slurpen, maar er zijn nog genoeg dingen over waar ik nog even goed aan moet wennen!
Zoals bekend buigen Japanners heel veel, ik nu dus ook. Het is me nog niet helemaal duidelijk hoelang en hoe diep dat moet, maar tot nu toe lacht iedereen heel vriendelijk als ik het doe dus het zal wel goed zijn.
Ze houden hier ook erg van planten. Tokyo is enorm met heel veel beton, maar heel veel huizen claimen een stukje stoep om een tuintje te maken met plantenbakken, erg leuk om te zien :)