Bijna ingeburgerd!

Minasan konbanwa (goedenavond allemaal)!

Ik ben inmiddels meer dan 2 maanden in Japan maar het voelt al als veel langer. Zo heb ik ondertussen weer een nieuwe naam, Petola is geëvolueerd naar een nickname, ぺえちゃん spreek uit Peechan. "Chan" betekent meisje en op deze manier is het een stuk makkelijker om me voor te stellen aan vreemden omdat Petra (én Petola) wel erg vreemd klinken. Daarnaast heb ik inmiddels ook een favoriete tv-serie hier, elke donderdagavond, mét knappe Japanner erin (sorry Jelle! ;)) Voor de vrouwen... google op Hideaki Ito! Ik raak ook al bekend met Japanse muziek, mijn favoriete nummer is deze: Spitz - Cherry. Volgens mij is dit de 'De Meeste Dromen zijn Bedrog' van Japan en ik kan al hele stukken (correct) meezingen. Ik ben dus eigenlijk al helemaal ingeburgerd maar er blijven rare dingen die me verbazen. Zo hebben Japanners (in ieder geval hier) doordeweeks geen sociaal leven. Ook is het hier niet gewoon (zoals in NL) om bij elkaar te eten. Daar hebben ze dan ook geen tijd voor want mijn gemiddelde dag ziet er als volgt uit:

7:45 opstaan en ontbijt

8:30 naar het lab

12:30 lunch

13:30 weer aan het werk

18:00 de meeste Japanners werken door, ik switch meestal van thesis werk naar Japans leren

19:30 (of later) naar huis om te koken of naar de sportclub

20:30 (of later) diner

Na het eten kijken we tv of praten we tot een uur of 23:00 en dan is het alweer bedtijd.

Nu heb ik van een Nepalese student hier gehoord dat het er hier heel relaxed aan toe gaat omdat we niet in een grote stad zitten maar op het platteland. In de steden wordt er echt 24/7 gewerkt dus ik ben wel blij dat ik in de middle of nowhere zit!

Ik ben nu ook echt begonnen met mijn experiment al loopt het soms wat stroef. Dit komt denk ik voor een groot deel omdat ik niet zo veel ervaring heb, nog genoeg te leren hier dus! De meeste mensen in het onderzoekscentrum zijn heel aardig maar sommige negeren me compleet, ik denk omdat ze niet zo goed weten wat ze moeten zeggen en het slechte Engels is een barrière. Maar ik merk dat de mensen met wie ik omga hier heel snel verbeteren in hun Engels. Dus handig voor hen, maar ook voor mij want de communicatie wordt een stuk makkelijker. Gelukkig heb ik me tot nu toe nog niet alleen gevoelt (vooral dankzij mijn huisgenootje Ei Chan). De enige momenten die wel wat lastig zijn, zijn momenten waarop mensen dingen gaan doen, zonder mij te vertellen wat ze gaan doen. Het klinkt misschien een beetje vaag, maar het is wel frustrerend als je wel wil helpen, maar niet kan omdat je niet weet wat er precies gebeurt (dit gebeurt nogal eens in het lab).

Naast het werk in het lab was mij gevraagd een presentatie te geven op een highschool hier in de buurt. Het onderwerp moest zijn: Fish Reproduction en Studying in the Netherlands. Aangezien het niveau van Engels niet zo heel hoog is hier had ik besloten het heel simpel te houden. Naast de twee gegeven onderwerpen had ik er zelf een quiz over Nederland bijgemaakt met heuse klompsleutelhangertjes als prijs! Wel een hele beleving, een Japanse highschool. Alle scholieren hebben dezelfde kleding aan en zijn echt heel erg verlegen. Na een vrij ongemakkelijke ontvangst bij de directrice van de school (tulips! windmills! Amsterdam!) begon de presentatie. De quiz (met een vraag over stroopwafels (die ik ook had meegenomen)) was gelukkig erg leuk. Maar hier bleek wel de verlegenheid van Japanse meisjes. Toen er nog 3 meisjes over waren deden ze 'steen, papier, schaar' om te bepalen wie alleen het andere antwoord moest kiezen! Toen ik vroeg of er nog vragen waren bleef het ook ijzig stil. Gelukkig waren er een paar iets minder verlegen scholieren die wel iets durfden te vragen. De vragen liepen uiteen van mijn favoriete Japanse eten tot mijn favoriete sport, maar de verrassendste vraag was wel: "Do you like fishsausage?" Haha ik moest eerst even slikken om mijn lachen in te houden maar heb gelukkig toch serieus kunnen antwoorden en binnenkort zal ik wel een keer fishsausage eten. :)

De presentatie

De quiz

Zoals je kunt zien dragen veel mensen mondkapjes. Eerst dacht ik dat die mensen bang zijn om ziek te worden, maar het is juist andersom. Als mensen zich hier een beetje ziek voelen dragen ze uit beleefdheid, om andere mensen niet te besmetten, mondkapjes. Of het echt helpt vraag ik me sterk af, ook zijn er heel veel mensen die het dragen, ik vraag me af of die zich allemaal een beetje ziek voelen. Maargoed, het is wel duidelijk dat Japanners goed rekening houden met elkaar!

Om het dagelijks leven wat makkelijker te maken ben ik nog hard Japans aan het studeren, en het gaat gelukkig best goed. Ik kan al aardig wat dingen vertellen in het Japans. Alleen het begrijpen blijft lastig omdat de mensen zo snel praten. Soms kan ik wel wat woorden opvangen en (ongeveer) begrijpen waar het gesprek over gaat. Ik probeer elke dag een uurtje Japans te leren, tot nu toe is het zeker de moeite waard geweest want een klein gesprekje met een Japanner lukt wel aardig :).

Een heel groot voordeel van werken met vis in Japan is dat er (bijna) altijd vis over is na experimenten, dat betekent....... Sashimi!! Echt heerlijk, ben er bijna verslaafd aan geraakt! Zo hebben we al een aantal keer verse zeebaars gegeten op 4 manieren (sashimi, soep, gebakken op z'n Japans en in marinade over de rijst). Afgelopen week was toch wel een hoogtepunt, er werd namelijk tonijn gesampled. En niet zomaar tonijn, een aantal vissen van meer dan 60 kg! Heel veel vis dus! Hier hebben we sushi-rolls van gemaakt, maar de diepvries ligt nog vol, goede vooruitzichten dus!

Red seabream sashimi, gebakken en in soep... heerlijk!

Koelbox stampvol met superverse tonijn!

Klaar om sushi-rolls te maken!

Het resultaat. De lekkerste sushi ooit!

Vanwege de 'middle of nowhere' is er hier niet zo heel veel te doen (lees: eigenlijk niks). Vandaar dat ik erg blij ben met mijn fiets, die geeft me toch wat onafhankelijkheid (lees: ik kan naar de supermarkt). Ei Chan heeft namelijk geen auto, als we naar de stad (Ainan) gaan worden we altijd gebracht en gehaald door Iwai San, haar vriend. Op de fiets ben ik dus al een aantal keer naar Ainan gefietst en heb ik de omgeving bekeken.

Zo staat er in Ainan één van de 88 tempels die tot de pelgrimsroute van Shikoku behoren, genaamd Kanjizai-ji. Deze pelgrimsroute is 1200 km lang en komt dus langs 88 tempels. Deze route dient bij voorkeur lopend volbracht te worden, je ziet dus ook regelmatig pelgrims (in speciale kleding) wandelen. De complete route schijnt naar Nirvana (verlichting) te leiden, een mooie doel lijkt me!

Mooie herfstkleuren bij de tempel

De Shrine met een pelgrim in traditionele kleding

Kanjizai-ji

Rij met beelden van de 12 sterrenbeelden.

De natuur is hier echt heel mooi, echte herfstkleuren overal en vooral de Japanse esdoorns zijn schitterend. Laatst heb ik met Ei Chan en Iwai San een wandeling gemaakt naar een berg, Sasayama ('yama' betekent berg). Deze berg heeft een Shrine met een tempel op de top, heel sprookjesachtig, hier hebben we geluncht in de sneeuw! In de lente gaan we waarschijnlijk weer terug want dan schijnt er hele mooie bloesem te zijn.

De Shrine met twee beelden ervoor. De beelden stellen honden voor, in het Engels Lion-Dogs genaamd. Er is er altijd één met open mond en één met gesloten mond. De open mond representeert 'begin' en de gesloten mond 'einde'.

De tempel op de top van Sasayama

Whiehoe! De top gehaald!

Schitterende herfstkleuren

2 Sinterklazen hebben pakketjes laten bezorgen! De postbode kwam de pakjes bezorgen dus ik weet niet of de pieten zwart, blauw of geel waren maar toch bedankt Sinterklaas! Ook Ei Chan heeft gezongen en de pepernoten, chocoladeletters én mijn favoriete kerstcd(!!!)worden hier erg gewaardeerd!

Ik probeer de Japanners ook een beetje te 'verNederlandsen' door mijn kookkunsten. Rijst eten we hier toch al elke dag, vandaar dat ik onlangs ook snert, hachee en speculaas (met zelfgemixte speculaaskruiden) gemaakt heb. Ze vonden het allemaal erg lekker (alhoewel Iwai San tóch echt rijst bij de ertwensoep moest hebben! Vreemde combinatie maar... ok).

Vreemde combinatie... erwtensoep met rijst :)

Sinds drie weken ga ik nu naar de volleybalclub van Funakoshi. Nu is Funakoshi een heel klein dorp, ik denk 200-300 inwoners, maar er zijn elke week ongeveer 12 mensen, precies genoeg voor een wedstrijdje dus! Aangezien de meeste spelers Japanse vrouwen zijn ben ik veruit de grootste. Dat is ook wel te zien op de onderstaande foto! Het is natuurlijk erg handig om zo lang te zijn met volleybal, maar het voelt toch een beetje als valsspelen hier. Ondanks hun geringe lengte zijn Japanners erg goed in volleybal, elke woensdag is goed besteed dus!

Met een aantal mensen van de volleybalclub. De niet-Japanners (behalve ikzelf natuurlijk) op de foto komen uit Nepal.

Naast volleybal ben ik afgelopen weekend met Ei Chan mee geweest naar de zwemclub. Zaterdagavond om te oefenen en zondag had ze een wedstrijd waar ik mee ging om aan te moedigen. Bij deze wedstrijd was de Olympische gedachte alom aanwezig. Het wedstrijdelement was dat je van tevoren een tijd moest opgeven die je dacht te gaan zwemmen, diegene die het dichtst bij de geschatte tijd zat won een prijs. Het was dus niet perse de snelste die won, meedoen was echt belangrijker dan winnen dus! Begin april is de volgende wedstrijd, misschien dat ik dan wel meedoe en mijn eerste (en laatste) zwemwedstrijd zwem in Japan!

Aanstaande vrijdag begint mijn vakantie en zaterdag landen mijn ouders in Osaka! Vanuit Osaka gaan we de volgende rondreis maken:

Rondreis met mijn ouders

Ik heb er echt heel veel zin in! Ben inmiddels ook wel toe aan vakantie dus dat komt goed uit!

Tot slot: nog een aantal dingen die hier in Japan anders/beter zijn dan in NL:

- Onsen! We gaan elk weekend, het is echt heerlijk. Vooral in combinatie met de sauna en ijskoud water! Ik wist niet dat het zo verslavend kon zijn!

- Het getal 4. Dit wordt hier zo min mogelijk gebruikt omdat het Japanse woord voor 4 (shi) twee betekenissen heeft, namelijk ook 'vier' en 'dood'.

- De wortels, die zijn hier echt perfect, de ideale "broer Konijn wortel"-vorm.

- Koikarpers in de rivier.

Koikarpers in de rivier

- Alle gasten nemen cadeautjes mee, veel koekjes en Japanse lekkernijen. Veel smaken zijn hier heel anders dan in Nederland. Waar Nederlandse lekkernijen (koek en snoep) vaak heel zoet zijn worden hier smaken zoals groene thee gebruikt. Veel Japanse sweets bevatten sweet beans (zoete bonen) of mochi (gekookte en gestampte rijst), het is eerst even wennen maar daarna wel heel lekker.

- Mandarijnen! De regio waar ik woon staat bekend om haar heerlijke mandarijnen, ook zijn de bomen overal te vinden.

Heerlijke mandarijnen!

- En de laatste......weer Onsen!!

Dat was het weer voor deze keer! Een erg lang verhaal, geen excuses daarvoor! De volgende blog zal waarschijnlijk snel volgen (en minstens even lang zijn) en verslag doen van de rondreis!

Mata ne!

ぺえちゃん