Laatste dagen Tokyo

おはようございます vanuit Funakoshi,

Na een dag reizen ben ik gisteren aangekomen in het dorp waar ik 5 maanden zal werken aan mijn thesis.Maar ik zal eerst nog wat schrijven over mijn belevenissen in Tokyo!

De derde dag in Tokyo besloten mijn reisgenoten van de vorige dag om uit te slapen dus ben ik er alleen op uit getrokken. Best een uitdaging om in de metro van Tokyo in je eentje uit te vinden hoe op je bestemming aan te komen, maar ik heb de hele dag niet één verkeerde genomen gelukkig.

Ik schreef in het vorige blog dat Tokyo rustiger was dan ik van tevoren had gedacht, nou... ik was duidelijk nog niet in bepaalde delen van de stad geweest! Omdat mijn telefoon niet werkt hier in Japan moet ik een nieuwe simkaart én een nieuwe telefoon kopen. Op dus naar Akihabara, het deel van Tokyo waar alle elektronische apparaten verkocht worden. Vol goede moed ging ik op weg, maar toen ik aan kwam... echt een bizar deel van de stad. Overal lopen heeeeel veel mensen, er zijn heeeel veel winkels die heeeel veel lawaai maken. Uit alle winkels dreunt harde muziek en ervoor staan verkopers met microfoons te schreeuwen om aandacht. Jullie raden het vast al... het is niet gelukt om een telefoon te kopen helaas. Het voelde een beetje raar, want overal verkochten ze telefoons, maar het was zo chaotisch allemaal dat ik het snel wel weer gezien had daar.

Gelukkig is het in Tokyo wel zo dat er op heel veel plaatsen parken zijn. Een aantal blokken verderop kon ik dus even uitblazen bij een hele mooie shrine en tempel.

Na deze hectische ochtend ben ik naar het gebouw van Tokyo Government gegaan om eens te zien hoe het er vanaf de 45 verdieping uitziet. Die wijk is ook echt heel gek, alleen maar enorme wolkenkrabbers. Na de cijfers in de lift omhoog te zien schieten kwamen we dus aan op een verdieping voor toeristen van waar we de hele stad konden zien. Sterker nog, niet eens de hele stad want zover je kon kijken was er niets anders.

Daarna weer terug naar het hostel want het werd alweer donker. 's Avonds hebben we lekker noedels gegeten en toen was het vroeg naar bed. De volgende dag zou ik namelijk samen met Andrew (uit Canada) naar de Tsukiji vismarkt gaan. De grootste van de wereld, met de grootste tonijnveiling van de wereld. Die begint om 5:00 en er mogen maar 120 mensen per dag naar die veiling dus het plan was om er vroeg heen te gaan, 3:00 op om precies te zijn! Dus na een kort nachtje hebben we een taxi genomen (met deuren die automatisch open gaan!) en rond kwart voor 4 waren we binnen! Tussen de andere 118 slaperige mensen ontmoetten we wat andere reizigers met wie we de rest van de dag zijn opgetrokken, echt leuk hoe dat zo gaat. :)

Nu dus de vismarkt. De veiling was echt erg indrukwekkend. Sinds een beeld meer zegt dan 1000 woorden hier wat foto's (pas op, schokkende beelden :P):

Een flapje is ontdooit zodat de kopers de kwaliteit van de vis kunnen keuren

En nog wat foto's van de rest van de vismarkt (opnieuw, pas op, schokkende beelden):

Levende kogelvis, wordt zo aan restaurants verkocht

Megagrote krabben

Enorme tonijnkoppen. Voor een idee, de bak is zo groot als een flinke wasmand

Hele grote stukken tonijn voor de sushi en sashimi (rauwe vis)

Rode vissen :)

 Na de vismarkt zijn we naar Harajuku geweest (de wijk van het liedje van Gwen Stefani). Harajuku staat bekend om modieuze mensen met rare kleren aan. Toen wij gingen was het helaas nog best vroeg dus er liepen niet echt veel rare mensen rond. Hierna zijn we naar Shibuja gegaan. Hier staat een standbeeld van Hachiko, de supertrouwe hond die elke dag zijn baasje op kwam halen van de trein. Toen zijn baasje dood ging bleef hij toch elke dag komen om hem op te halen. Hier is ook het grootste kruispunt van Tokyo, en hier is Nederland goed gerepresenteerd want Doutzen Kroes houdt hier de wacht!

Naast al die activiteiten zijn er dus nog de rare gewoontes van de Japanners. Ik begin zo onderhand zelf al een beetje te slurpen, maar er zijn nog genoeg dingen over waar ik nog even goed aan moet wennen!
Zoals bekend buigen Japanners heel veel, ik nu dus ook. Het is me nog niet helemaal duidelijk hoelang en hoe diep dat moet, maar tot nu toe lacht iedereen heel vriendelijk als ik het doe dus het zal wel goed zijn.
Ze houden hier ook erg van planten. Tokyo is enorm met heel veel beton, maar heel veel huizen claimen een stukje stoep om een tuintje te maken met plantenbakken, erg leuk om te zien :)

Verder werd er gevraagd naar foto's van de wc, nou hier zijn er een paar :)

Duidelijk? :)

Handen wassen verplicht

En nog wat superrealistisch plastic eten! :)

Hmm... lekkere stukjes kogelvis

Pizza!! Wel erg knapperig vrees ik...

 Gisteren ben ik dus naar Shikoku vertrokken. Waar ik nu ook zit te typen. Maar dit verhaal is al zo lang, de volgende keer meer!

Mata ne!

Petra

Konbanwa vanuit Tokyo!

Konbanwa vanuit Tokyo!

Hoe is het daar in Nederland? Hier in Tokyo is alles heel erg goed! Ik wilde eigenlijk pas iets schrijven als ik al naar het zuiden vertrokken was, maar ik heb al zo veel beleefd dat een nieuw bericht wel kan!

Als eerste de reis, die ging eigenlijk perfect (op een zieke moeder op het vliegveld na dan, ben je weer wat beter mam?). Op het vliegveld in Abu Dhabi heb ik mijn ogen uitgekeken, vooral veel vrouwen in boerka's. De tweede vlucht was erg leuk. Ik zat naast een Luka, een Japans meisje die in Frankrijk studeert. Ze kon dus goed Engels en het was erg gezellig! Tijdens het eten in het vliegtuig heeft ze me vast de eerste gekke Japanse eigenschap aangeleerd, namelijk noedels eten met stokjes en slurpen tijdens het eten! Dat is hier heel gewoon dus moet ik maar snel goed onder de knie krijgen.

Toen we aankwamen op Tokyo Narita airport moesten we natuurlijk door de paspoortcontrole, hier heb ik een Japanese Residence Card gekregen. Hierdoor ben ik nu officieel voor 6 maanden inwoner van Japan. Hierna volgde ook de tweede grote uitdaging... naar de wc.

Ze hebben hier namelijk geen gewone wc maar wc's met heeeel veel knopjes. Zo zijn er verschillende stralen water die je op je ... kan richten met verschillende snelheden, maar er is ook een knopje waardoor er een geluid klinkt van een doorspoelende wc, voor het geval je erg veel lawaai maakt! Door al deze knopjes had ik geen idee welke nou écht doorspoelen was. Nou, dat bleek toch gewoon een hendeltje te zijn... :)

Wat je ook overal vindt hier zijn frisdrankautomaten. Geen gewone, je kunt er ook koffie of warme limonade uit krijgen. Ze staan echt overal, in elke straat wel een paar. Ik hoorde van iemand dat er één is per 20 inwoners, dus honderdduizenden alleen al in Tokyo!

Drankenautomaat die echt overal staan!

Dan de mensen hier, die zijn echt heel erg vriendelijk! Ik raakte in de metro aan de praat met twee vrouwen en zij boden mij een soort zwart sesamkoekje aan. Nadat ik vertelde dat ik het wel lekker vond kreeg ik gelijk een nieuwe volle zak van ze mee! Toen dus op weg naar het hostel. Gelukkig hadden ze een goede routebeschrijving dus het was goed te vinden. Later die avond was ik erg moe dus heb ik een blokje om gelopen en toen... naar bed! En nu wordt het spannend... !!

In de eerste nacht heb ik namelijk gelijk een aardbeving meegemaakt! Ik werd wakker (net als de rest op de slaapkamer) en iedereen dacht dat de ander in het stapelbed aan het woelen was. Tot bleek dat dat niet zo was. Hoe voelt dat nou? Zo'n aardbeving? Nou best raar, ik had verwacht dat alles heel hard zou gaan trillen, maar het was meer alsof alles meedeinde op eens soort hele langzame muziek. Nadat iedereen weer van de schrik bekomen was heb ik heerlijk verder geslapen.

De volgende dag (vandaag dus) ben ik met Andrew (uit Canada) en Doris (uit Zwitserland) Tokyo ingegaan. Vlak bij ons hostel staat de oudste tempel-shrine van Tokyo. Voordat de tempel binnengegaan wordt, moet er eerst soort van 'gewassen' worden door met wierook over lichaam en hoofd te waaieren. Hier hebben we ook onze toekomst laten voorspellen, gelukkig voor alledrie erg positief!

De shrine die bij de tempel hoort.

Lampionnen met gelukswensen, bij alle tempels hangen er heel veel.

Pagode met 5 verdiepingen

Overal zijn koikarpers te vinden.

Wat me opvalt hier is dat het eigenlijk heel anders is dan ik had verwacht. De plaatsen die druk zijn zijn wel druk, maar veel minder hectisch dan ik eerst dacht. Wel valt op dat alles heel goed geregeld is, op de roltrap is het 'links staan en rechts doorlopen' en alle metro's rijden precies op tijd. Er zijn best veel parken in de stad. Een park is echt een rustpunt, heel stil en rustig. Best gek om te bedenken dat er dus miljoenen mensen hier wonen, en ook rustige plekken te vinden zijn.

Later in de middag zijn we naar Ueno Park geweest, een park met tempels en mensen die rare trucjes deden. Hier hebben we gegeten en toen ontdekte ik het volgende gekke Japanse ding... namelijk dat de menukaart in veel restaurants uit plastic voorbeelden van het eten bestaat. En het gekke is, het klopt precies met de werkelijkheid! De Udan noedels (dikke noedels) die ik kreeg leken precies op hun voorbeeld van plastic!

Plastic 'voorbeelden'

's Avonds ben ik met een meisje uit Canada naar Yakotsu Yu gegaan, een soort badhuis. Hier zijn (helaas of gelukkig? :P) geen foto's van want iedereen was naakt. Het idee is dat je op een klein krukje met een soort straal uit de muur jezelf eerst heel goed moet wassen. En met heel goed wassen bedoel ik echt heel goed wassen. Ongeveer een kwartier lang moet alles goed schoon geboend en gepoetst worden. Daarna begint het genieten, in 3 baden, van verschillende temperaturen (heel warm, warm en heel koud) hebben we liggen weken tot we bijna oplosten. Er was een duidelijk verschil tussen ons en de Japanners, terwijl hun huid gewoon de normale kleur behield liepen wij er na 5 minuten bij als biggetjes, heel erg roze! Hierdoor heb ik nu een heel zacht babyhuidje, maar ik denk dat het ook wat met de darmen doet want volgens mij houdt mijn rammelende buik de hele kamer wakker.

Dit waren (nog niet eens) al mijn avonturen tot nu toe! Sorry dat het verhaal zo lang is maar ik hoop dat jullie het leuk vonden!

Nu ga ik snel naar bed! Hopen dat mijn babyhuidje morgen nog net zo zacht is!

Mata ne!

Petra

Welkom bij mijn blog!

Hallo allemaal,

Welkom bij deze blog, die gaat over mijn reis naar Japan en Indonesië. Hier zal ik de komende maanden bijhouden wat ik allemaal beleef.

Morgen (24 okt) vlieg ik om 12:30 via Abu Dhabi naar Tokyo! Daar zal ik dan 4 nachten verblijven om vervolgens door te vliegen naar het eiland Shikoku. Ik zal landen in Matsuyama en vervolgens verder reizen naar het zuiden. In Funakoshi, een dorp in het zuiden van Shikoku, zal ik vervolgens 5 maanden verblijven om te werken aan mijn minor Msc-thesis.

Na deze 5 maanden vertrek ik naar Indonesië om daar nog een maand rond te reizen en lekker vakantie te vieren!

Ik zal 5 maanden op de plek bij de A blijven

Hier kunnen jullie dus alles lezen over mijn avonturen!

Groetjes van Petra!