Sakura en Sayonara

Konnichiwa allemaal!

Ik zal eerst even de titel verklaren, Sakura betekent 'kersenbloesem' en Sayonara betekent 'vaarwel'. Dit is dan ook mijn laatste blog uit Japan! Naast mijn belevenissen van de afgelopen tijd en kersenbloesems ook iets over frustraties en Japanse muziek!

Sakura, kersenbloesem!

Meer kersenbloesem!

Nog één week te gaan, tijd dus om terug te kijken op de afgelopen 5 maanden. Het was echt een onvergetelijke ervaring, ik heb heel veel indrukken, positieve en negatieve, opgedaan van het leven in Japan. Ik merk nu dat de eerste tijd heel euforisch voelde, alles was nieuw en interessant, net zoals op vakantie. Nu, een tijd later, is die eerste waas opgetrokken en heb ik (denk ik) een meer realistisch beeld gekregen. Ik moet zeggen dat ik het niet erg vind om weer weg te gaan. Natuurlijk ga ik dingen missen, maar ik ben wel toe aan vakantie en heb zin om straks in mei weer naar Nederland terug te gaan.

Nu ik hier wat langer ben is het me duidelijker geworden dat er echt een groot verschil is tussen Japan en Nederland in hoe de maatschappij functioneert. Japan is een echte mannencultuur, (bijna) alle leidinggevende functies worden ingevuld door mannen. Volgens mij zijn er wel een paar initiatieven om meer vrouwen op die posities te krijgen maar dat lukt niet echt want bedrijven discrimineren hier schaamteloos. Mijn huisgenootje wilde (na haar PhD) graag een baan in een bedrijf in de pareloestersector, maar bedrijven nemen alleen vrouwen aan voor 'lagere' posities, zoals secretaresse en officelady. Ik kan me hier echt boos om maken, het is zo oneerlijk!

Naast deze oneerlijkheid moet ik zeggen dat ik de werksfeer hier niet ga missen. Het is algemeen bekend dat Japanners altijd heel vriendelijk zijn, glimlachen en geen problemen willen maken. Nou, dat is ook zo, maar het levert soms wel ongemakkelijke situaties op en mensen zijn niet altijd zo vriendelijk als het lijkt. Japanners praten niet over gevoelens, althans niet zo makkelijk. Bij mijn huisgenootje was dat ook zo, maar ze had wel (flinke) problemen. Daarom is ze een aantal weken weggegaan maar inmiddels gaat het gelukkig ietsje beter. Gelukkig was ik niet helemaal alleen want ik mocht op het hondje van de professor passen! Toch gezellig dus thuis.

Maru Chan

Natuurlijk heb ik de afgelopen weken (behalve hard werken) ook nog leuke dingen gedaan! Zo heb ik met Ainan Katsuo (de zwemclub) meegedaan aan twee wedstrijden. Mijn afstanden waren de 50m vrije slag en 50m schoolslag. De eerste wedstrijd ging niet zo erg goed, maar dat wijt ik aan mijn gebrek aan ervaring met zwemwedstrijden :p. De tweede ging een stuk beter, aangezien er maar 2 deelnemers waren in mijn leeftijdscategorie heb ik een zilveren medaille gewonnen!

Op de foto met Olympisch zwemkampioene (witte shirt) van 1994!

Zwemwedstrijd in Kumamoto

Kasteel van Kumamoto

Gouden ontvangstkamer in het kasteel van Kumamoto

Mensen met rare kleren bij het Kasteel van Kumamoto

Verder hebben we hier een heel harde aardbeving gehad, 6,3 op de schaal van Richter. Het was 2:07 ('s nachts), ik was alleen thuis en omdat het ook heel hard waaide (en het huis dan altijd kraakt) dacht ik dat het huis aan het omwaaien was! Ineens begon de speaker in het dorp ook te praten, alleen ik kon er natuurlijk niks van verstaan, dat maakte het wel eng. Hier aan de kust van Japan zijn aardbevingen niet zo erg, daar zijn de huizen wel op gebouwd. Het wordt pas gevaarlijk als er een tsunami ontstaat en aangezien ons huis 50 meter vanaf de zee staat zijn wij nogal kwetsbaar als dat gebeurt. Toen ik de tv aandeed zeiden ze gelukkig dat er geen tsunami was, dus geen gevaar. Maar ik was wel echt heel erg geschrokken! Na een kopje thee lukte het gelukkig toch nog om te slapen!

Een week later was er weer een aardbeving, gelukkig was deze niet zo hard. Ik zat in de bioscoop met Ei Chan want we hadden een gezellig weekendje in Matsuyama! Hier hebben we hele lekker (hele dure) sushi gegeten en inktvis taaier dan kauwgom. Verder hebben we weer grappig Purikura foto's genomen in een fotohokje dat deze keer wel een hele aparte naam had... "Heroine Face - the final story"! Gelukkig werden de foto's niet zo bewerkt en zijn we niet verslaafd geraakt! 's Nachts sliepen we in een hotel vlak naast Dogo Onsen, één van de oudste hotsprings van Japan. Hier zijn we natuurlijk (in Japanse yukata's) lekker wezen badderen!

Hele dure sushi! €10 per hap!

Purikura fotohokje, gelukkig zonder drugs :p

Cheese voor Dogo Onsen!

Dan Japanse (pop)muziek. Nou, dat is me wat hoor! Er zijn hier ontzettend veel boybands en girlbands die heel erg populair zijn. De leden van die bands zijn ook altijd en overal op tv; in reclames, tv-shows en tv-drama's. Sommigen hebben meer dan 40 leden, zoals AKB48, NMB48 of de E-Girls. De girlbands bestaan vooral uit hele jonge meisjes (sommigen jonger dan 15) in sexy schoolmeisjeskleren, roze jurkjes of bikini's en heel erg poppig. Hier een link naar AKB48, misschien wel de populairste... http://en.musicplayon.com/play?v=729192. Die enorme girlbands houden soms verkiezingen of wedstrijden wie van al die meisjes het meest mogen zingen en vooraan mogen staan.

De boybands bestaan meestal uit iets minder personen, maar het zijn duidelijk boybands en geen mannenbands... de zangers zien er altijd zo vrouwelijk uit! De populairste onder de meisjes hier is waarschijnlijk Arashi. Het is zo fout, dat het echt heel grappig is eigenlijk! Hier een link naar Arashi: http://en.musicplayon.com/play?v=132723.

Ik kan jullie echt adviseren om eens verder op die website te kijken, de muziek is soms niet al te best maar het is erg grappig en interessant hoe het hier werkt!

Een deel van AKB48, er zijn in totaal 48 leden...duh!

SMAP, deze mannen zijn eigenlijk te oud voor een boyband, ze bestaan al sinds 1991!

Zo, dat was het dan weer. Mijn laatste blog uit Japan. Ik hoop dat jullie het leuk vonden om te lezen! Dinsdag 15 april vlieg ik naar Indonesië. Daar zal ik eerst logeren bij Oom Frans (broer van Opa van Dijk). Op 19 april komt Jelle aan en dan gaan we 1,5 week samen rondreizen. Daarna moet Jelle weer terug naar NL en zal ik verder reizen over Java en Bali. Hier zal ik geen blog van bijhouden want ik neem mijn laptop niet mee, maar als ik weer terug in NL ben (vanaf 19 mei) zal ik er alles over vertellen!

Bedankt voor het lezen van de blog en tot in mei!

Petra

P.S.: Wisten jullie trouwens dat Japanse zoutjes ook echt Japanse zoutjes zijn? Ze worden hier overal verkocht!