Konbanwa vanuit Tokyo!

Konbanwa vanuit Tokyo!

Hoe is het daar in Nederland? Hier in Tokyo is alles heel erg goed! Ik wilde eigenlijk pas iets schrijven als ik al naar het zuiden vertrokken was, maar ik heb al zo veel beleefd dat een nieuw bericht wel kan!

Als eerste de reis, die ging eigenlijk perfect (op een zieke moeder op het vliegveld na dan, ben je weer wat beter mam?). Op het vliegveld in Abu Dhabi heb ik mijn ogen uitgekeken, vooral veel vrouwen in boerka's. De tweede vlucht was erg leuk. Ik zat naast een Luka, een Japans meisje die in Frankrijk studeert. Ze kon dus goed Engels en het was erg gezellig! Tijdens het eten in het vliegtuig heeft ze me vast de eerste gekke Japanse eigenschap aangeleerd, namelijk noedels eten met stokjes en slurpen tijdens het eten! Dat is hier heel gewoon dus moet ik maar snel goed onder de knie krijgen.

Toen we aankwamen op Tokyo Narita airport moesten we natuurlijk door de paspoortcontrole, hier heb ik een Japanese Residence Card gekregen. Hierdoor ben ik nu officieel voor 6 maanden inwoner van Japan. Hierna volgde ook de tweede grote uitdaging... naar de wc.

Ze hebben hier namelijk geen gewone wc maar wc's met heeeel veel knopjes. Zo zijn er verschillende stralen water die je op je ... kan richten met verschillende snelheden, maar er is ook een knopje waardoor er een geluid klinkt van een doorspoelende wc, voor het geval je erg veel lawaai maakt! Door al deze knopjes had ik geen idee welke nou écht doorspoelen was. Nou, dat bleek toch gewoon een hendeltje te zijn... :)

Wat je ook overal vindt hier zijn frisdrankautomaten. Geen gewone, je kunt er ook koffie of warme limonade uit krijgen. Ze staan echt overal, in elke straat wel een paar. Ik hoorde van iemand dat er één is per 20 inwoners, dus honderdduizenden alleen al in Tokyo!

Drankenautomaat die echt overal staan!

Dan de mensen hier, die zijn echt heel erg vriendelijk! Ik raakte in de metro aan de praat met twee vrouwen en zij boden mij een soort zwart sesamkoekje aan. Nadat ik vertelde dat ik het wel lekker vond kreeg ik gelijk een nieuwe volle zak van ze mee! Toen dus op weg naar het hostel. Gelukkig hadden ze een goede routebeschrijving dus het was goed te vinden. Later die avond was ik erg moe dus heb ik een blokje om gelopen en toen... naar bed! En nu wordt het spannend... !!

In de eerste nacht heb ik namelijk gelijk een aardbeving meegemaakt! Ik werd wakker (net als de rest op de slaapkamer) en iedereen dacht dat de ander in het stapelbed aan het woelen was. Tot bleek dat dat niet zo was. Hoe voelt dat nou? Zo'n aardbeving? Nou best raar, ik had verwacht dat alles heel hard zou gaan trillen, maar het was meer alsof alles meedeinde op eens soort hele langzame muziek. Nadat iedereen weer van de schrik bekomen was heb ik heerlijk verder geslapen.

De volgende dag (vandaag dus) ben ik met Andrew (uit Canada) en Doris (uit Zwitserland) Tokyo ingegaan. Vlak bij ons hostel staat de oudste tempel-shrine van Tokyo. Voordat de tempel binnengegaan wordt, moet er eerst soort van 'gewassen' worden door met wierook over lichaam en hoofd te waaieren. Hier hebben we ook onze toekomst laten voorspellen, gelukkig voor alledrie erg positief!

De shrine die bij de tempel hoort.

Lampionnen met gelukswensen, bij alle tempels hangen er heel veel.

Pagode met 5 verdiepingen

Overal zijn koikarpers te vinden.

Wat me opvalt hier is dat het eigenlijk heel anders is dan ik had verwacht. De plaatsen die druk zijn zijn wel druk, maar veel minder hectisch dan ik eerst dacht. Wel valt op dat alles heel goed geregeld is, op de roltrap is het 'links staan en rechts doorlopen' en alle metro's rijden precies op tijd. Er zijn best veel parken in de stad. Een park is echt een rustpunt, heel stil en rustig. Best gek om te bedenken dat er dus miljoenen mensen hier wonen, en ook rustige plekken te vinden zijn.

Later in de middag zijn we naar Ueno Park geweest, een park met tempels en mensen die rare trucjes deden. Hier hebben we gegeten en toen ontdekte ik het volgende gekke Japanse ding... namelijk dat de menukaart in veel restaurants uit plastic voorbeelden van het eten bestaat. En het gekke is, het klopt precies met de werkelijkheid! De Udan noedels (dikke noedels) die ik kreeg leken precies op hun voorbeeld van plastic!

Plastic 'voorbeelden'

's Avonds ben ik met een meisje uit Canada naar Yakotsu Yu gegaan, een soort badhuis. Hier zijn (helaas of gelukkig? :P) geen foto's van want iedereen was naakt. Het idee is dat je op een klein krukje met een soort straal uit de muur jezelf eerst heel goed moet wassen. En met heel goed wassen bedoel ik echt heel goed wassen. Ongeveer een kwartier lang moet alles goed schoon geboend en gepoetst worden. Daarna begint het genieten, in 3 baden, van verschillende temperaturen (heel warm, warm en heel koud) hebben we liggen weken tot we bijna oplosten. Er was een duidelijk verschil tussen ons en de Japanners, terwijl hun huid gewoon de normale kleur behield liepen wij er na 5 minuten bij als biggetjes, heel erg roze! Hierdoor heb ik nu een heel zacht babyhuidje, maar ik denk dat het ook wat met de darmen doet want volgens mij houdt mijn rammelende buik de hele kamer wakker.

Dit waren (nog niet eens) al mijn avonturen tot nu toe! Sorry dat het verhaal zo lang is maar ik hoop dat jullie het leuk vonden!

Nu ga ik snel naar bed! Hopen dat mijn babyhuidje morgen nog net zo zacht is!

Mata ne!

Petra