Noedels en heerlijk badderen!

Konnichiwa!

Inmiddels ben ik al bijna een maand in Japan. Gelukkig heb ik het hier erg naar mijn zin, echt moeilijke momenten heb ik nog niet gehad. Dat is vooral te danken aan mijn huisgenootje, Ei Chan. Ik ben ontzettend blij dat ik bij haar terecht ben gekomen en niet ergens alleen in een huisje woon. Bijna elke avond koken en eten we samen, dus er wordt Japans en Hollandse pot gegeten. De gehaktballen vielen gelukkig erg in de smaak :)

Stamppot cheese!

Hoe het hier precies werkt in het onderzoekscentrum is me nog niet helemaal duidelijk, maar over het algemeen heerst er een 'Japanse' werkdiscipline. Dat betekent: tussen half 9 en 9 beginnen, eindtijd is onbekend. Aangezien mijn hersenen na 8 uur studeren echt niet meer fatsoenlijk functioneren heb ik met mezelf afgesproken dat ik aan mijn onderzoek werk tot 18:00, dan nog een uurtje Japans studeer tot 19:00 en dan naar huis ga. En dan nog ben ik meestal één van de eersten die vertrekt!

Vrijdag ben ik dan eindelijk ook echt begonnen met mijn experiment. Het is een beetje lastig uitleggen waar het over gaat, maar in het kort is het onderwerp: Productie van groeihormoon door de geslachtsorganen van de Japanse paling. Dit klinkt misschien erg obscuur maar ik vind het erg interessant! Wat ook leuk is, is dat er zo af en toe een bezoek gebracht wordt aan viskwekerijen en ik dan mee mag. Zo zijn we vorige week naar een hele grote kwekerij voor Red Seabream (rode zeebrasem) geweest, erg interessant! Het was behoorlijk ver weg (3 uur rijden), maar dat was juist wel fijn want zo kon ik eens een gesprek voeren met mijn medestudenten. Dat is best lastig want ze zijn niet erg goed in Engels dus echt contact leggen is best lastig.

Elke avond en in het weekend probeer ik dus wat Japans te leren. Het is erg lastig, maar ik besef wel dat ik hier nog maar 3 weken ben. Desondanks ben ik nu toch wel in staat een (heel kort) gesprekje te voeren en was het bakkersvrouwtje erg onder de indruk van mijn complimentje over de broodjes!
"Watashi wa anata no pan o oishi desu" wat letterlijk vertaalt als: "ik uw broodjes heerlijk vinden". Verder leen ik van mijn huisgenootje een stripboek van Shin Chan, zo kan ik het lezen ook een beetje oefenen, al duurt het ongeveer een uur voordat ik 1 bladzijde uit heb. :)

Het bakkersvrouwtje dus, elke vrijdag komt ze naar het centrum met broodjes en ik ben er heel erg blij mee want normaal gesproken bestaat de lunch uit noedels of rijst. Eigenlijk bestaat alles hier uit noedels of rijst. Zelfs toen ik stamppot had gemaakt wilden de Japanners er nog rijst bij omdat de maaltijd anders niet 'compleet' was. :)

De lunch van elke dag (behalve vrijdag dus!)

Aangezien er hier zo hard gewerkt wordt doordeweeks ben ik steeds erg blij als het weer weekend is. Dan is er eindelijk tijd om uit te slapen leuke dingen te doen. Zo heb ik een keer gefietst met een andere student hier, Makoto San. Het was af en toe heel zwaar door hoge bergen maar sommige stukjes waren echt paradijselijk, heel veel groen, vlinders én hele grote spinnen.

Cheese Makoto San

Hele grote spinnen met felle kleuren :)

Vorig weekend heb ik weer gefietst, deze keer naar Ainan, de stad in de buurt, en de tempel bezocht. Op die zondag heb ik met Ei Chan en haar vriend met een wandeltocht door de bergen gemaakt. De eerste 3 km waren omhoog, erg zwaar, maar wel heel mooi door het bos met veel bamboebomen. Tijdens de lunch moest er een Haiku (Japans gedicht) geschreven worden. De tv kwam ook nog even langs dus mijn Japanse tv-carrière is inmiddels ook begonnen. Toen we bij de finish aankwamen begonnen heel veel mensen te klappen en te juichen en bleek ik ook nog een prijs gewonnen te hebben met mijn gedicht. Waarschijnlijk voor beste (en enige) niet-Japanse gedicht. :) Daarna zijn we naar de Onsen (hot-spring) geweest, heerlijk gebadderd in het warme water.

Cheese!!!

De top gehaald!

Bamboe bos

Als ik dit schrijf is het hier alweer zaterdagavond. Vandaag was weer echt een leuke dag. 's Ochtends zijn we naar Uwajima (grote stad op een uur rijden ongeveer) gereden en hebben we gewinkeld, dat is erg makkelijk voor mij want ik heb inmiddels door dat maat XL mij precies past! Gelukkig ben ik niet langer, want dan zijn er echt nergens kleren te vinden. Daarna hebben we gelunched bij de Mc Donalds (whiehoe!) en hebben we Uwajima Castle bezocht. In de Tweede Wereldoorlog is er heel erg veel in Japan vernietigd, zo ook heel veel historische gebouwen, maar dit kasteel is gespaard. Toen we aankwamen moesten we gelijk meedoen met een Japanse dans, nou, dat ging met niet echt goed af... :)

Japanse dansles

Uwajima Castle

Aan het eind van de middag zijn we weer naar een Onsen geweest, ik vind dat we dat in Nederland ook moeten hebben. Zooo heerlijk. Deze waar we nu heen gingen was erg groot, met sauna's waar je je moest insmeren met zout en heel veel heerlijke warme (bubbelende baden). Nu heb ik weer een heerlijk zacht babyhuidje!

Zo zag de Onsen er ongeveer uit, maar ik heb natuurlijk geen echte foto want iedereen is in z'n blootje :)

Dan het weer, het is hier warmer dan in NL, nu zo rond de 12-13 graden, alleen het waait hier erg hard. Zo hard dat het huis 's nachts piept en kraakt. Verder kom je hier ook overal bordjes tegen met indicaties hoe hoog je bent, ivm tsunami's. Op veel plaatsen gaan deze bordjes gepaard met trappetjes omhoog, echter deze trapjes zijn vrijwel altijd compleet overwoekerd met planten, het heeft dus vrij weinig zin.

Bordje met Tsunami waarschuwing

Wat hier ook apart is, is dat er elke dag om 12 uur uit speakers in het dorp (en volgens mij in heel Japan) een liedje klinkt, om aan te geven dat de lunchpauze begonnen is. Tevens klinken er uit deze speakers op random tijdstippen mededelingen (die ik natuurlijk niet kan verstaan), volgens Ei Chan gaat het meestal over festiviteiten zoals een concert van de lokale basisschool.

Zo zijn er heel veel dingen die zo raar zijn, maar toch al een beetje beginnen te wennen. Maar wat wel heel vreemd blijft zijn de tv-programma's. 's Avonds tijdens het eten kijken we vaak tv, goed om mijn Japans te oefenen al ik begrijp er meestal vrij weinig van. Maar dat komt niet alleen door mijn gebrek aan taalkennis... Eigenlijk gaan bijna alle programma's over eten. Zo zijn er oneindig veel kookprogramma's, maar ook programma's waarin (Amerikaanse) beroemdheden heel ongemakkelijk allerlei eten beoordelen. Het raarste programma wat ik heb gezien heette Ufo Catcher. Mensen moesten boven een zwembad aan een kabel hangen. Zoals van die grijpkasten op de kermis en ze werden bestuurd door teamgenoten aan de kant. Ze moesten hele zware sponzen in de vorm van eten (zoals gefrituurde tofu) eruit tillen en in aparte bak gooien. Maar... het water was heel heet. Als ze erin kwamen deed het echt pijn en soms werd de kabel 'doorgesneden' en vielen ze dus in dat hete water! En al die Japanners maar lachen!

Verder is er hier een chronisch tekort aan stoelen. De enige stoel die ik heb is de (vrij krakkemikkige) bureaustoel in het onderzoekscentrum. Thuis zitten we altijd op de grond of op een krukje in de keuken. Aangezien ik af en toe toch last van mn rug krijg gaan we binnenkort op zoek naar een normale stoel voor in de keuken.

Tenslotte hebben mijn ouders tickets geboekt om in de kerstvakantie 2 weken hier op vakantie te gaan! Gelukkig heb ik dan ook vakantie, dus dat wordt een mooie trip. De plannen zijn nog niet helemaal strak omlijnd, maar ik heb er heel veel zin in!

Sayonara en tot de volgende blog!

Aan de slag!

Konbanwa allemaal!

Na een week in Funakoshi heb ik alweer genoeg beleefd om weer een blog te vullen, hierbij dus! Ik heb gehoord dat er in Nederland een harde storm geweest is, nou aan de andere kant van de wereld is daar niks van te merken, hier is het gewoon heerlijk met 20 graden en zon. Het schijnt dat dat nog wel gaat veranderen, in de winter waait het hier heel hard, maar dat zien we dan wel weer.

Dus, eerst maar de reis. Na een hectisch vertrek uit Tokyo (met backpack in de metro tijdens de spits) ben ik naar Matsuyama gevlogen. Gelukkig had mijn huisgenootje goed uitgelegd welke bus ik moest nemen want het bord was niet te ontcijferen :)

Na bijna 2 uur in de bus werd ik in Uwajima opgehaald door een jongen van het lab hier. Toen was het nog een uur rijden (dus echt diep in Japan) en we kwamen aan in Funakoshi! Mijn thuis voor de komende 5 maanden. Dezelfde avond werd ik mee uit eten genomen door Ei Chan (mijn huisgenootje), haar vriend Iwai San en een vriendin Xapi San die ook allemaal hier werken. Dus gelijk aan het Japanse eten, gelukkig was het heel erg lekker. Ik ben blij dat ik van Sashimi (rauwe vis) hou want dat krijg ik zeker nog vaak voorgeschoteld!

Traditional Shikoku eten met Ei Chan en Iwai San

De volgende dag dus aan de slag! Maar niet voordat we alle instanties op de hoogte hadden gebracht van mijn komst (de belangrijkste man van de regio, de politie, het postkantoor, de buren). Wat wel duidelijk is, is dat het niveau van Engels hier niet zo heel hoog is. Ten eerste praten ze heel erg met een Japans accent wat het soms lastig maakt om te verstaan wat ze bedoelen. Onze grapjes over 'witte lijst' zijn helemaal geen grapjes maar echt heel erg waar! Het is hier ook solly in plaats van sorry. Mijn naam is ook erg lastig uit te spreken hier, vandaar dat ik tegenwoordig door het leven ga als Petola :)
Ten tweede kunnen sommigen gewoon echt heel slecht Engels. Maar Ei Chan kan het gelukkig redelijk en ik moet zeggen dat we na een week toch best een leuk gesprek kunnen voeren gelukkig.

Dan mijn huis... van binnen echt een traditioneel Japans huis. Ei Chan had al slippers voor me gekocht want schoenen moeten hier in elk huis uit in de gang. We hebben een klein keukentje, een klein douchje en een klein wc'tje. Dat laatste is wel ernstig want ik pas er bijna niet op! Mijn kamer is op de 1e verdieping en uitgerust met een traditioneel Japans bed, op de grond, maar ik moet zeggen dat het heerlijk slaapt!

Eens per week gaan alle studenten hier samen sporten. Afgelopen week was het volleybal en gisteren badminton. Dat was echt heel erg leuk, gelukkig is taal geen barrière voor sport! Go Thymos! :)

Verder viel ik gelijk met mijn neus in de boter want afgelopen weekend was het jaarlijkse festival ter afsluiting van het rijstseizoen. De hele week hoorde ik overal al trommeltjes oefenen en nu werd duidelijk waarom. In elk dorp hier staat een tempel met een shrine. Dat betekent dat er een 'God' woont. Deze god kan uit de tempel gehaald worden door middel van een Mikoshi, een soort draagbare mini-tempel. Tijdens het festival wordt die Mikoshi door het hele dorp gedragen en (tot mijn verbazing) ging dat gepaard met bijzonder veel eten en bier! Niet verkeerd dus! Na de hele middag door het dorp gewandeld te hebben, al drinkend en etend, kwamen we terecht in het huis van... tsja wie eigelijk... ik heb nog steeds geen idee maar het scheen familie van familie van kennis van familie van iemand die ik niet ken te zijn :P. Daar kregen we weer heeeerlijk eten, sushi, sashimi en nog veel meer! Later zijn we naar het buurthuis gegaan waar alle Japanse mannen uit alle macht Nederlandse voetballers gingen opnoemen. Ook hebben Japanners het idee dat heel Nederland vol staat met tulpen, elke keer als ik Oranda karakimashita zeg is het antwoord: tulips! Tulips! Tulips!

Japanse cheese!!!

Kindertjes tillen de 'kleine'  Mikoshi die ook heel zwaar was

'Gevecht'  tussen de Mikoshi en een ding waar kindertjes in zaten

Omdat zondag het festival was, was maandag ook een vrije dag. Toen heb ik eens de omgeving bekeken, echt heel mooi! Wat bijzonder is is dat waar in Nederland zeemeeuwen vliegen, hier een soort arenden rondcirkelen. Echt heel veel en supertof om te zien. Ook is overal aquacultuur te vinden. Hier even wat foto's :)

Het dorp waar ik woon, Funakoshi, is echt een klein dorp. Maar gelukkig heb ik sinds deze week een fiets kunnen lenen. Dit weekend ga ik dus eens kijken of het te doen is om naar de stad te fietsen. Het is wel erg bergachtig maar hopelijk gaat het goed! Verder was er op het festival ook een Amerikaans meisje die in die stad woont, dus daar ga ik binnenkort ook eens mee afspreken :).

Al met al is het even wennen hier, maar ik moet zeggen dat ik het tot nu toe echt een heel avontuur vindt en ook echt heel erg leuk!

Dat was de update weer voor deze keer! Ik hoop dat jullie het leuk vonden om te lezen!